Εργαστηριακά Τμήματα

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 1ο: ΥΔΑΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ

Σκοποί εργαστηρίου:

Εργαστηριακό βιβλίο, σελ. 1-9.
 
Α. Θεωρία:

1. Αμφίδρομες, χημικές αντιδράσεις, και σταθερά ισορροπίας
2. Ορισμός και χρήση ρυθμιστικών διαλυμάτων, Ρ.Δ.
3. Αραίωση διαλυμάτων
4. Μοριακότητα, κανονικότητα και επί τοις % σύσταση
5. Mέτρηση pH 
6. Παραδείγματα παρασκευής Ρ.Δ.
7. Δείκτες

Β. Πειράματα:

 1. Άσκηση 1η: Προσδιορισμός του pH αγνώστου Ρ. Δ. με pH-μετρο
2.  Άσκηση 2η: Παρασκευή Ρ.Δ. οξικού οξέως/οξικού νατρίου, pH=5,0 και συγκεντνρώσαεως, c=0,1 Μ
3. Ασκηση 3η:  Ρυθμιστική δράση διαλύματος οξικού οξέως/οξικού νατρίου

Γενικές σημειώσεις και ασκήσεις

1)  Ποιά είναι τα κύρια εξωκυτταρικά και ενδοκυτταρικά ρυθμιστικά διαλύματα;

2) Ιδιότητες Ρυθμιστικού Διαλύματος


Το αμινοξύ γλυκίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ρυθμιστικό διάλυμα σε βιοχημικά πειράματα. Η αμινομάδα έχει pK=9,6 και υπάρχει είτε στην πρωτονιωμένη, είτε στην ελεύθερη μορφή: (R-NH+/R-NH2).
α. Να γράψετε την εξίσωση της αντιστρεπτής ισορροπίας της αμινομάδας.
β. Σε ποιό εύρος του pH μπορεί να χρησιμοποιηθεί η γλυκίνη ως ρυθμιστικό διάλυμα χάρη στην αμινομάδα της ;
γ.  Πόσο επί τοις % της -ΝΗ3+ παραμένει αδιάστατο σε pH 10,6 ; σε pH 9,6 ; σε pH 8,6 ;

3) Η επίδραση του pH στην διαλυτότητα

 Ποιά είδη χημικών ενώσεων μπορούν να διαλυθούν στο νερό και γιατί;
Οι δεσμοί υδρογόνου που σχηματίζει το νερό οφείλονται στον πολικό του χαρακτήρα. 
Πολικά (υδροφιλα, φορτισμένα) μόρια διαλύονται εύκολα σε νερό ενώ μη πολικά μόρια έχουν ελάχιστη διαλυτότητα, είναι υδρόφοβα. Συνεπώς, αν ένα μόριο αποκτήσει πολικότητα μπορεί, θεωρητικά, να διαλυθεί στο νερό.

Άσκηση: Γιατί τα υδρόφοβα μόρια δεν διαλύονται στο νερό; Δείτε το κεφάλαιο 2 στον Stryer. 

Επί παραδείγματι, η διαλυτότητα του βενζοϊκού οξέος (πιό κάτω σχήμα: pK=5) στο νερό είναι μικρή ενώ του βενζοϊκού ιόντος μεγαλύτερη. 
α. Πως μπορεί να αυξηθεί η διαλυτότητα του βεζοϊκού οξέος σε υδατικό διάλυμε; Νύξη: Γράψτε την εξίσωση ιοντισμού του βενζοϊκού.
β. Παρατηρείστε τις ενώσεις (πυριδίνη κλπ) στο πιο κάτω σχήμα: Είναι περισσότερο διαλυτές σε υδατικό διάλυμα 0,1 Μ ΝαΟΗ ή 0,1Μ ΗCl και γιατί;

4) pH και απορρόφηση φαρμάκων:


Η ασπιρίνη (οράτε το σχήμα, κάτω δεξιά) είναι ασθενές οξύ με pK=3,5. Απορροφάται από τα κύτταρα στο στομάχι και στο λεπτό έντερο, μέσω της κυτταρικής μεμβράνης. Η ταχύτητα απορρόφησης καθορίζεται από την πολικότητα του μορίου: Τα φορτισμένα ή πολικά μόρια διέρχονται αργά δεδομένου ότι οι μεμβράνες αποτελούνται από υδρόφοβα μόρια (φωσφολιπίδια κ.α.) ενώ τα ουδέτερα ή υδρόφοβα τις διαπερνούν γρήγορα. Το pH του γαστρικού υγρού είναι 1,5 ενώ το pH του περιεχομένου του λεπτού εντέρου περίπου 6,0. 


α) Συνδιαστική άσκηση: Που απορροφάται καλύτερα η ασπιρίνη; Στο στομάχι ή στο λεπτό έντερο, γιατί;  
Νύξη: Χρησιμοποιείστε την εξίσωση Η-Η και την διαλυτότητα της ασπιρίνης.


β)  Γιατί το pK της καρβοξυλικής ομάδας στην ασπιρίνη είναι υψηλότερο του της καρβοξυλικής ομάδας στο οξικό οξύ;

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ 11: ΒΙΟΧΗΜΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝ

Σελ. 94-105 του εργαστηριακού βιβλίου.

Εκτελεστέα Πειράματα: 1, 2 και 4, σελ. 99-102 

Α. Στόχοι άσκησης

1. Κατανόηση της χρησιμότητας των ενζύμων του ήπατος στην διερεύνηση της ηπατικής λειτουργίας (σελ. 94) 

2. Ρόλος α-αμυλάσης (σελ. 96)

2. Τι είναι τα ισοένζυμα (σελ. 96), πως διαφέρουν (σελ. 96-97) και πως τα διακρίνουμε (σελ. 97)

3. Ισοένζυμα της γαλακτικής αφυδρογονάσης, LDH, σε διαφόρους ιστούς, χρησιμότητα (σελ. 97-98)

4. Πειράματα: 1,2 & 4, σελ. 99-105: Μέτρηση τρανσαμινασών, αλκαλικής φωσφατάσης (ALP) και γαλακτικής αφυδρογονάσης (LDH)/πειράματα 1 (SGPT), 2 (ALP) και 4 (α-αμυλαση).


Β. Βοηθήματα

Προτεινόμενοι pέραν του εργαστηριακού βιβλίου σύνδεσμοι με βοηθήματα για εμβάθυνση στην ύλη.

1) Αλκαλική φωσφατάση, ALP:  Αλκαλική φωσφατάση

2) Γαλακτική αφυδρογονάση, LDH: Γαλακτική αφυδρογονάση


3) Τρανσαμινάσες: Τρανσαμινάσες

4) Γενικά για τον έλεγχο της ηπατικής λειτουργίας: Έλεγχος ηπατικής λειτουργίας

5) Γενική αναφορά: Σελ. 399-412, Κεφάλαιο: Ειδικές Λειτουργίες του Ήπατος, Ιατρική Βιοχημεία, Baynes, Dominiczak, 2η έκδοση. Στην βιβλιοθήκη. Όσοι δεν το βρίσκετε, μπορώ να σας δανείσω το δικό μου για φωτοτυπίες. 


Γ. Αρωτήσεις/Ασκήσεις

 1. Ποιά η κλινική σημασία της GOT και της GPT. Γιατί μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως γενικούς δείκτες βλάβης των ιστών; Σελ. 94.

2. Ποιά αντίδραση καταλύουν οι φωσφατάσες και ποιές είναι κλινικού ενδιαφέροντος; Σελ. 95.

3.  Ποιά είναι τα ισοένζυμα της LDH και πως χρησιμοποιούνται κλινικά; Σελ. 97-98.


4. Ποιές θεωρούνται φυσιολογικές -σε υγιείς ενηλίκους- τιμές των ενζύμων SGPT, LDH (όλες οι ισομορφές) και α-αμυλασης;